بیماری خودایمنی به چه معناست و چرا دچار آنها می‌شویم؟

بیماری‌های خودایمنی به شرایطی گفته میشود که در آن‌ سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های خود بدن حمله می‌کند. به طور طبیعی، سیستم ایمنی وظیفه دارد که بدن را در برابر عوامل خارجی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها محافظت کند. اما در بیماری‌های خودایمنی، سیستم ایمنی نمی‌تواند بین سلول‌های خود بدن و عوامل مضر خارجی تفاوت قائل شود و به بافت‌های سالم حمله می‌کند. باید توجه داشت که این بیماری ها مسری نیستند.

علل و عوامل خطر

علت دقیق بیماری‌های خودایمنی هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری‌ها را افزایش دهند:

• ژنتیک: داشتن سابقه خانوادگی از بیماری‌های خودایمنی می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری‌ها را افزایش دهد.
• جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی هستند؛ تقریباً ۷۸٪ از افراد مبتلا به این بیماری‌ها زن هستند.
• عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم، عفونت‌ها، و حتی برخی داروها می‌تواند پاسخ‌های خودایمنی را تحریک کند.
• سبک زندگی: سیگار کشیدن و چاقی از جمله عواملی هستند که می‌توانند خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی را افزایش دهند​.

علائم بیماری‌های خودایمنی

بیماری‌های خودایمنی می‌توانند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کنند که بسته به نوع بیماری و ناحیه تحت تاثیر، متغیر هستند:

• مفاصل و عضلات: درد، سفتی و التهاب مفاصل در بیماری‌هایی مانند روماتیسم مفصلی رایج است.
• دستگاه گوارش: بیماری‌های التهابی روده مانند کرون و کولیت زخمی می‌توانند باعث درد شکمی، اسهال و کاهش وزن شوند.
• پوست: بیماری‌هایی مانند لوپوس و پسوریازیس اغلب با بروز ضایعات پوستی، خارش و خشکی همراه هستند.
• سیستم عصبی: ام‌اس می‌تواند علائمی مانند بی‌حسی، ضعف، و مشکلات بینایی را ایجاد کند.

تشخیص و درمان

تشخیص بیماری‌های خودایمنی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا علائم آن‌ها اغلب با سایر بیماری‌ها همپوشانی دارند. آزمایش‌های خون مانند آزمایش آنتی‌بادی ضد هسته (ANA) برای کمک به تشخیص این بیماری‌ها استفاده می‌شوند. درمان معمولاً بر مدیریت علائم متمرکز است و ممکن است شامل داروهایی مانند ضدالتهاب‌ها، سرکوب‌کننده‌های ایمنی و مسکن‌ها باشد. تغییرات سبک زندگی مانند تغذیه سالم و ورزش منظم نیز می‌توانند به مدیریت علائم کمک کنند​.

ده بیماری خودایمنی رایج

1. روماتیسم مفصلی (RA): این بیماری باعث تورم و التهاب مفاصل می‌شود و اغلب در دست‌ها و پاها دیده می‌شود. علائم شامل درد و سفتی مفاصل است که با گذشت زمان می‌تواند به تغییر شکل و کاهش عملکرد مفاصل منجر شود.
2. لوپوس (لوپوس اریتماتوس سیستمیک): لوپوس بر اندام‌های متعددی از جمله پوست، مفاصل، کلیه‌ها، قلب و مغز تأثیر می‌گذارد. علائم شامل خستگی، درد مفاصل و بثورات پوستی است.
3. دیابت نوع ۱: این بیماری باعث حمله سیستم ایمنی به سلول‌های تولید کننده انسولین در پانکراس می‌شود. علائم شامل افزایش تشنگی، ادرار مکرر و کاهش وزن غیرعمدی است.
4. ام‌اس (مولتیپل اسکلروزیس): ام‌اس سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند باعث ضعف در اندام‌ها، مشکلات بینایی و اختلالات تعادلی شود.
5. پسوریازیس: این بیماری باعث بروز ضایعات پوستی قرمز و فلس‌دار می‌شود که اغلب روی آرنج‌ها، زانوها و پوست سر ظاهر می‌شوند.
6. بیماری التهابی روده (IBD): شامل بیماری کرون و کولیت زخمی است که باعث التهاب مزمن دستگاه گوارش می‌شوند. علائم شامل درد شکمی، اسهال و کاهش وزن است.
7. تیروئیدیت هاشیموتو: این بیماری باعث کاهش تولید هورمون‌های تیروئید می‌شود و علائمی مانند خستگی، افزایش وزن و افسردگی دارد.
8. بیماری گریوز: این بیماری باعث تولید بیش از حد هورمون‌های تیروئید می‌شود و علائمی مانند کاهش وزن، اضطراب و لرزش دارد.
9. سندرم شوگرن: باعث خشکی چشم‌ها و دهان می‌شود و می‌تواند به درد مفاصل و خستگی منجر شود.
10. بیماری سلیاک: باعث پاسخ ایمنی به گلوتن می‌شود که می‌تواند به آسیب در روده کوچک منجر شود. علائم شامل اسهال، نفخ و کاهش وزن است​.

نتیجه‌گیری

بیماری‌های خودایمنی شرایطی مزمن هستند که نیاز به مدیریت طولانی‌مدت دارند. با اینکه درمان قطعی برای این بیماری‌ها وجود ندارد، اما با مدیریت صحیح و درمان‌های مناسب می‌توان کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشید.
برای تنظیم سیستم ایمنی و مدیریت بهتر بیماری‌های خودایمنی، کپسول لینولایف را امروز سفارش دهید.